Ergens aan de westkust van Schotland staat een fort. Er staan daar een hoop forten trouwens, maar ik bedoel die ene waarover in de Lonely Planet staat dat je er een schoenafdruk kunt vinden van Mary Queen of Scots. De legende wil dat diegene waarvan de schoen in de afdruk past de volgende ‘Queen of Scots’ zal zijn.
Mooi verhaal. Daar wil ik heen.
Februari 2008
Februari 2008
“Nee...serieus!”
Vanachter de rots rechts van me komt een beduusd “Hè, wat?”
“Hij past! Echt, écht!”
“Hoe vreemd....haha! Nou, wanneer kom je je koninkrijk opeisen?”
“September?”
We hebben de slappe lach. Logisch ook, want ik was bij het kasteel hiervoor al op mn reet van de heuvel afgegleden. Per ongeluk natuurlijk....het regent hier weleens. Nu sta ik dus met mijn modderschoen en zeiknatte broek precies in die schoenafdruk.
Lollig.
Na een lang weekend regen, dooie fazanten aan een touwtje en dagdromen over afstuderen in een Harry Potterkasteel was de beslissing in mijn hart eigenlijk al gemaakt. De wel/niet/wel/niet discussie in mijn hoofd wordt nog steeds gevoerd. Het enige verschil met februari is dat het nu wél gaat gebeuren. Ik ben klaar in Leiden, daar aangenomen, volgende maand is het zover. De discussie gaat nergens meer over. Behalve dan misschien over of ik zin heb om te gaan of niet.
Natuurlijk heb ik zin om te gaan. Wie wil er nou niet een jaar in het buitenland studeren?
Schotland ís niet ver. Glasgow is leuk. Studeren is fijn.
Weggaan uit Leiden is niet fijn. Mijn studentenkamer opzeggen en terugverhuizen naar mijn moeder is vreemd. Een zee tussen mij en mijn vriendje is niet leuk.
Ach het is maar een jaar, en dat gezeik met de huisbaas was ik toch al lang zat. Met die dode duiven, verstopte afvoeren, muizengifhopen en kraakvloeren ben ik eigenlijk ook wel klaar.
Maar mijn huisgenoten zijn zo lief. En ik voel me zo thuis in Leiden. Misschien is het daar wel helemaal niet zo leuk als hier...
Zo gaat het altijd, dat hoort, is menselijk. Toen ik naar Japan ging had ik dat ook. In de laatste maand voordat je weggaat wisselen dolblij enthousiasme en huilerige melancholie elkaar af.
Boeie.
Zo gaat dat. Dat is normaal.
Als ik er eenmaal ben heb ik de tijd van mijn leven.
Tuurlijk.
4 comments:
Prima initiatief! Laat de verhalen maar komen.
Veel plezier,
Geert
Zeeën zijn stóm!
Wel een goed verhaal! Heb stiekem nu al zin om je op te gaan zoeken in je Harry Potter kasteel.
Lma! Tuurlijk wordt het tof! Enneh, ik heb genoeg fwiendinnetjes 6 of 9 maanden in t buitenland gehad inmiddels om met vol vertrouwen te kunnen zeggen dat een jaar vast ook zo voorbij is.
xx
Rkje
Hoi Selma, te gek dat je in Glasgow gaat studeren! Is een heel leuke stad, en Schotland is een geweldig mooie streek. Heel herkenbaar, dat wel/niet gevoel voor je gaat. Zo'n naderend buitenlandverblijf is een beetje als een trein die op je af komt denderen: je instinct is wegspringen, maar toch doe je het niet want je weet dat het heel leuk gaat worden. Ik hoop dat je echt gaat genieten en ben benieuwd naar je avonturen & verhalen. Succes!
Post a Comment