En toen kwam er wéér iemand langs :)

Naast de redelijk opkomende essay stress is er hier gelukkig altijd nog wel iets SOGgends te beleven. Zoals bijvoorbeeld het bezoek van de 15 jarige zoon van mijn moeders beste vriendin (het klinkt ingewikkeld, maar dat is het niet).

Reynier had al sinds ik hier ging wonen tegen zijn moeder gezegd dat hij bij mij zou komen logeren. Moeders had mij dus maar even daarvan op de hoogte gesteld en voilá: het werd geregeld.

Ik zou hem zondagochtend ophalen op het vliegveld, dus ik bedacht fijn budget-wise met de bus heen te gaan en met de taxi terug te komen. Mijn bus was natuurlijk te langzaam, ik miste mijn aansluiting en Reynier was te vroeg...lekker dan. Hij belde me toen ik midden in het centrum van Glasgow op mijn tweede bus stond te wachten.

Sja...ik kan er pas met 20 minuten zijn, terwijl hij met 10 minuten met een taxi bij mij thuis is. Dus ik vraag hem of hij geld heeft voor de taxi: "ja natuurlijk". Okee, ik stuur hem mijn adres in een smsje en ren naar de metro om weer naar de West End te komen. Vanaf het metrostation zal ik dan wel een taxi naar huis nemen. Hopelijk ben ik er dan tegelijkertijd met hem. In het metrostation (waar ik normaal nooit bereik heb...danku kosmos) gaat mijn telefoon: "eh dat adres moet ik nu wel hebben, want ik zit in de taxi en we zijn al bijna bij de West End". Smsje is dus nooit aangekomen..na wat taal moeilijkheden en herhalingsoefeningen begrijpt de taxi chauffeur dan eindelijk waar hij heen moet. Gelukkig net op tijd, want daar is mijn metro.

Aangekomen op Byres road is daar geen taxi te vinden....goeie, danku kosmos. Ik begin dus de 20 min wandeltocht naar huis, en wordt (vlak voor de RBS, danku kosmos) gebeld: "eh...we zijn er bijna maar ik was even vergeten dat ik alleen euro's bij me heb, en geen ponden"

Oh

Gelukkig stopt de taxi en geeft Reynier maar als laatste redmiddel de telefoon aan de taxi chaufffeur: "Hiya, I'm really very sorry bu the boy seems to no have any pounds on 'im. Could you maybe, please, take 'im down to Byres' so you cou take both of us up an I can pay for his ride?"

"Sure love, where are ye?"

Pff...

Dus, geld uit de pin, wachten op de taxi. Krijg ik een sms van mn moeder: "Hoi! Margriet (moeder van R) en ik zitten lekker aan de koffie. Alles goed gegaan? Hebben jullie elkaar al gevonden?"

Goeie, kosmos.

"Eh..we zitten nu even in een stressvolle situatie, als je me over een half uur in mn kamer belt hoop ik er te zijn...."

En daar is de taxi. *zucht*

Reynier is onder de indruk van mijn schotse accent, hij had geen woord van de arme man verstaan, haha.

Goed, gelukkig staat dit redelijk stressvolle begin niet symbool voor al zijn dagen hier :) Het was super leuk. Voetbal en rugby gekeken, de stad bekeken, botanics, uni, filmpje gekeken in de hoogste bios van eurpa, bij Annemieke en Duncan gegeten en een dag een mini tour van Schotland gedaan onder leiding van mijn lieve college genote Shannie.

Die dag is trouwens en blog op zichzelf waard, zij blijkt echt in het mooiste huis OOIT te wonen! Met een uitzicht waar ik in het donker al van ging kwijlen, alsook van de Aga...

Ik hoop er nog eens naartoe te kunnen om met daglicht foto's te maken, hier eventjes eentje in de schemering:

Wow....de jongste zoon heeft ons ook even in zijn (ZIJN, ja) giga zwarte jeep met MEGA geluidssysteem terug naar Glasgow gereden.

De terugweg woensdag naar het vliegveld ging trouwens een stuk soepeler, haha.